ارتباط مشکلات عصبی و کفش ها گرداوری شد

معمولا توجه به پاها به عنوان قلب دوم یکی از مهم ترین نکات برای داشت پاهایی سالم می باشد. از طرفی پاها و سلامت آنها ارتباط مستقیمی با ستون فقرات و پیشگیری از دردهای عضلانی و مشکلات عصبی نیز خواهد داشت. پوشیدن کفش های مناسب و دوری از پوشیدن مکرر کفش های پاشنه بلند به همین دلیل به همه ی خانم ها توصیه می شود. برای آنکه به دردهای مختلف در ستون فقرات مبتلا نشوید بهتر است تا از کفش های پاشنه بلند به صورت مکرر استفاده نکنید.

پوشیدن کفش هایی با پاشنه بلند بر روی عدم تعادل بدن و عدم توانایی در حفظ وزن مؤثر خواهد بود. این عامل موجب خواهد شد تا فرد بسیار زیاد عصبی شود. اگر فردی در این شرایط با او صحبت کند شاید به شیوه ای پرخاشگرایانه با او برخورد نماید. اما در هر صورت علاوه بر عصبی بودن می توانید با یک تغییر محسوس در نحوه ی راه رفتن و قوس در کمر مواجه شوید. در صورتی که این کار به صورت مکرر انجام شود ، قوس در کمر به صورت دائمی خواهد بود. علاوه بر آن در قوس گردن فرد و ستون فقرات پشتی نیز تغییراتی دیگر رخ می دهد.

استفاده از کفش های طبی و کفش های کتانی به دلیل ایجاد یک ارتفاع مناسب و همچنین قرارگیری کف پا در حالت ثابت و بسیار خوب با درد کمتر همراه هستند و به همین دلیل برای پیاده روی های طولانی بهتر است تا از این کفش ها استفاده نمایید. علاوه بر آن زمانی که شما از کفش های با کف صاف استفاده می کنید این صافی بیش از حد هم بر روی تعادل ستون فقرات و شکل s مانند آن مؤثر می باشد. بنابراین وجود کمی پاشنه و قوس در کف پا برای هر کفش طبی ضروری می باشد.

معمولا اکثر خانم های ایرانی از توانایی لازم برای پوشیدن کفش های با پاشنه های بسیار بلند برخوردار نیستند ، زیرا آنها برای دفعات کم از این کفش ها استفاده می کنند. صحت تأثیر کفش های پاشنه بلند و تأثیر آن بر ستون فقرات و دردهای ناشی از آن در این خانم ها به صورت واضح مشاهده می شود. زیرا پس از هربار پوشیدن کفش ها در انتهای مهمانی نیز با حالت عصبی خارج می شوند و در بسیاری از موارد فرد به دلیل درد شدید در کمر ، گردن و پاهای خود ناچار است تا پیش از پایان مهمانی به خانه برگردد.

صحبت نکردن کودکان ، علل و درمان گرداوری شد

یکی از اختلال های بسیار مهم روانپزشکی که ریشه روانی و روحی نیز دارد صحبت نکردن کودکان می باشد. این کار به صورت کاملا ارادی انجام می شود. بارها پیش آمده است که یک کودک با قرار گرفتن در محیطی جدید هیچ صحبتی نمی کند در حالی که او در خانه از زبان شیوایی برخوردار است و می تواند منظور خود را به خانواده برساند ، اما زمانی که در یک جمع ناآشنا قرار می گیرد هیچ نوع رابطه ای با اطرافیان برقرار نمی کند و عموما به صورت یک فرد گوشه گیر در می آید.

این فرد معمولا زمانی که به سنین مدرسه راه می یابد به رفتار خود ادامه می دهد. درس ها و تکالیف خود را در خانه و در مقالب پدر و مادر به راحتی انجام می دهد و هر سؤالی که از او پرسیده می شود به آسانی پاسخ می دهد ، اما زمانی که در جمع کلاس قرار می گیرد و در مقابل معلم باید پاسخگو باشد هیچ صحبتی نمی کند. این اختلال می تواند بر روی رشد او تأثیربگذارد و معمولا چنین افرادی با افت تحصیلی نیز مواجه می شوند. معلم ها در ابتدا باید این موضوع را با والدین او مطرح کنند تا هرچه سریع تر چاره ای برای رفع این مشکل در کودک اندیشیده شود.

صحبت نکردن کودکان یک بیماری است که معمولا در سنین کودکی در حدود پنج سالگی آغاز می شود و در برخی از افراد تا بزرگسالی هم ادامه خواهد داشت. اما اگر از همان سنین مدرسه در پی رفع این بیماری از طرق درستی باشیم قطعا از بزرگتر شدن این مسئله جلوگیری خواهیم کرد. کودکانی که مشکل صحبت نکردن در جمع را تجربه می کنند اغلب کودکانی است که بسیار خجالتی می باشند. زمانی که با مادر خود به مهمانی می روند از پیش او تکان نمی خورند و به او می چسبند.

این حس وابستگی و خجالتی بودن بیش از حد موجب می شود تا به ارتباط با دیگران نپردازند و دائما با درون خود ارتباط برقرار کنند. بهترین راه حل برای درمان صحبت نکردن ارادی در کودکان مراجعه به نزد روانپزشک می باشد. روانپزشک با جلسات متنوع و شروع یک درمان گام به گام ، می تواند این رفتار را از وجود او پاک کند و او را به فردی اجتماعی تبدیل نماید. البته این تبدیل سازی یک پروسه ی طولانی می باشد زیرا با روح و روان یک کودک ارتباط دارد ، بنابراین عجله را کنار بگذارید و برای رشد و بالندگی فرزند خود به او اعتماد نمایید.